نمی نـــویــســم...
کــه کلــمــات را نــیــازارم بــا درد
دردی کــه از آن مـــن اســت
تــا ســکوت را بیــامــوزم
نــمــی نــویــســم...
تــا احــساســاتــم را مــحــبوس کــنم
تـــا نــخــوانــی،نــدانــی
کــه چــه می گــذرد ایــن روزهــا بــر مــن
مــی خنــدم،تا یــادم بمــاند
تــظاهر بــهتــرین کـــار اســت
تــا یــــــادم نـــرود
کــه دیگـــران مـرا خندان می خــواهــند
تـا یــادم بمــاند مــن دیگــر آن مــن ســابــق نیســتم
آن زمـــان کــه لـــب بــه شــکوه بــاز کــردم و گــفتم
خـــــــســــته ام !!!
یــــک بـــه یـــک رفــتند
خستــگی هــایــم را تـــاب نیــاوردنــد
و اکــنون ایــن مـنــم
همــان دلتنــگی که دلــش مــدام شــور مـی زنــد
امــــــــــا بـــــــــاز
لبـــخـــند مـــی زنــــــم
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: